Imbir to kłącze – to oczywiste. Rośnie w egzotycznych krajach, ale w naszych krajowych warunkach też można go uprawiać na małą, domową skalę.

Znam wiele osób, które podobnie jak ja chciałyby jeść jak najwięcej owoców i warzyw z własnych upraw. W warunkach miejskich można jedynie pomarzyć o takich luksusach, albo można powolutku, po kroczku zacząć realizować pomysły na miejską farmę, i w dodatku egzotyczną.

Teraz, zimową, przeziębieniową porą kiedy sezon mamy imbirowy, dość często kupiony w sklepie imbir, zanim zostanie skonsumowany, zaczyna wypuszczać coś zielonego. To może być początek bardzo pięknej, rolniczej przygody dla cierpliwych. Do napisania tego tekstu skłoniły mnie częste wypytywania ze strony biurowych koleżanek – co zrobić z takim delikwentem? Wyrzucić, nie wyrzucić, no tak jeśli nie to co dalej? Posiadam już kilkuletnie doświadczenie w parapetowej uprawie imbiru i podzielę się moimi obserwacjami w tej kwestii.

Nie wyrzucać imbiru co posiada kiełek, czyli zieloną wypustkę!

Sadzenie imbiru

Jeżeli kiełek ma około 1 cm długości spokojnie możemy zasadzić go do doniczki (jeżeli widzimy, że kiełek dopiero zaczyna się wykluwać potrzymajmy go przez jakiś czas w płaskim naczynku tak aby kłącze leżało zanurzone do 1/3 w wodzie).

Potrzebujemy:

• płaską, sporą doniczkę (imbir będzie potrzebował miejsca, by mógł się rozrosnąć, np. w doniczce o średnicy 20 cm możemy zasadzić 2-3 nieduże kawałki z kiełkami, ważne jest by doniczka była płaska – dopiero w takiej do kilku razowych próbach imbir zaczął mi rosnąć)
• lekką, przepuszczalną ziemię
• podstawkę pod doniczkę, na tyle dużą by można było wlać sporo wody.

Imbirowe kłącze sadzimy płytko pod powierzchnią ziemi i nalewamy wodę do podstawki doniczki.

Pielęgnacja roślinek

Pielęgnacja imbirowej roślinki nie jest skomplikowana. Po pierwsze i najważniejsze – podlewanie, a precyzyjniej nawadnianie. Imbir lubi jak jest wilgotno, stąd potrzebujemy podstawki na wodę, zauważyłam, że podlewany do ziemi imbir nie rośnie, ale marnieje, kiedy natomiast nawadniamy do wlewając wodę do podstawki rozrasta się w najlepsze. Wodę uzupełniamy jak cała zostanie wchłonięta i tak w nieskończoność.

Imbir lubi ciepło – roślinka świetnie sobie daje radę stojąc na parapecie południowego okna, nawet w największe letnie upały – cały czas pamiętamy o wodzie.

Imbir nie lubi jak go wystawiać na dwór. Latem kiedy chciałam dogodzić moim domowym roślinkom stawiając je na zewnątrz, moja imbirowa roślinka jakoś tego nie lubiła – wolała gorąc w mieszkaniu – no cóż trzeba uszanować inność.

Nasza roślina może osiągnąć różną wysokość – im doniczka jest szersza tym roślina wyższa i odwrotnie. Mój, znaczy jej, tej roślinki, rekord wysokości to 1,5 m.

Zbiór

Kłącze w naszych warunkach rozrasta się dość powoli. Moje uprawy po mniej więcej półtora roku wypełniły doniczkę. A kiedy jest czas na zbiory? Zauważyłam, że łodygi po właśnie półtora roku od momentu zasadzenia powoli wszystkie zaczęły usychać (to była późna jesień) – wtedy okazało się, że kłącza osiągnęły zadowalającą grubość, chociaż daleko im do grubości imbirów kupowanych w sklepach. Mi to jednak nie przeszkadza.

Kłącza wykopujemy, porządnie płuczemy, część możemy zostawić sobie do dalszej uprawy, i zabawa może zacząć się od nowa.

Może się również zdarzyć, że łodygi nie zaczną usychać. Jeżeli widzimy, że kłącza wypełniają całą doniczkę, można je po kawałku odkopywać i obrywać, a roślina będzie sobie dalej rosła.

Życzę powodzenia w waszych uprawowych eksperymentach. Czuwaj!

więcej o imbirze: https://pl.wikipedia.org/wiki/Imbir